zapust

Camprowanje

Camprowanje jo we Łužycy daloko rozšyrjony. Toś ten nałog ma swoje kórjenje w pśedkśesćijańskej wěrje a jo guslowanje płodnosći abo wótwoboranja. Na dnjach do podjebnice chojźe źiśi a młodostne pśegótowane w kostimach pśez wjas. zdźěla maju samobaslone instrumente sobu. Spiwajucy a rušujucy śegaju po jsy a pšose wo jaja, tuk a pjenjeze. Něga su se zdrastwili camprowarje kostimy, kótarež su měli wósebny wóznam. Šumjel a bóśon stej pokazałej na zachopjeńk nalěśa, mjadwjeź na zymu, kótaraž se kóńcy. Dwojna wósoba jo wugroniła, až "njabogi njaso njenjabogego". Cazaŕ jo wumjatł zymske šarjenja. Žandarm jo zastupił wušnosć a jajowa žeńska jo gromaźiła dary za zapustojski swěźeń. Źinsa se nałog z luštnymi pisanymi kostimami swěśi, za wětšy źěl bźez wonych typiskich figurow. Camprowarje spiwaju a rejuju na kuždem dwórje a dostanu za to jaja, tuk a pjenjeze. Ako źěk pśepšosyju do rejki abo wuźěliju paleńc. Nacamprowane dary se na mlincowem swěźenju zjeźe. Źiśi - camprowarje dostanu za swojo spiwanje słodkosći a pjenjeze.